Pauperheid en Zaligheid!

Oeps, en toen werden twee weken ineens 3,5 week! Voor degenen die lang hebben uitgekeken naar deze tweede blog, sorry!

Maar eigenlijk is het ook gewoon een goed teken dat ik niet eerder de tijd heb gevonden om een volgend blog te schrijven. Want dit wil zeggen dat ik hier dus genoeg te doen heb en me enorm vermaak. En ik kan niet anders zeggen dan dat dat ook zo is!

Er is zoveel gebeurd afgelopen weken dat ik graag nog met jullie wil delen.

Allereerst mijn colleges hier. Deze begonnen op maandag 7 september. Maar wat was het een ellende aan het begin! Dit komt omdat de campus eigenlijk meer lijkt op een vervallen industrieterrein dan op een fijne, rustige leeromgeving. Ze zijn hier de universiteitsgebouwen aan het renoveren, de campus aan het opknappen. Alleen dit is al een paar jaar aan de gang en, zoals het er nu naar uitziet, zal dit ook nog wel een paar jaar duren ook. Door alle werkzaamheden is het één grote chaos. Niemand weet waar welk lokaal zich bevindt en waar welk vak precies plaats zal vinden. Je wordt dus echt van het kastje naar de muur gestuurd. Maar op de campus hier kan je beter spreken van: van de ene puinhoop naar de andere puinhoop. ;) Godzijdank was het bij mij nog enigszins duidelijk en heb ik de meeste colleges wel gewoon bij kunnen wonen in de eerste week. Deze colleges heb ik vooral in een soort van witte bouwvakkerskeetjes die speciaal zijn geplaatst als tijdelijke (lees: 10 jaar lange) vervanging voor de gesloopte gebouwen.
Aan het begin, en nu eigenlijk nog steeds, moest ik wel heel erg wennen aan het Franse onderwijssysteem. Ik geloof dat de manier van lesgeven hier niet helemaal bij mij past. Maar goed, in het kader van 'je onderdompelen in een andere cultuur' zal ik het maar voor lief nemen en er uit halen wat er in zit. Het is namelijk zo dat hier een docent makkelijk 3 uur achter elkaar kan praten waarbij er zelfs vaak enkele citaten gewoon droog worden gedicteerd. Heel schools onderwijs dus en weinig interactie, waar ik altijd zo van houd. Toch vind ik de vakken die ik heb gekozen ontzettend leuk! Ik heb voornamelijk vakken binnen de moderne kunst gekozen. En dat bevalt erg goed! Zeker omdat ik dit vakgebied miste in mijn studie in Nederland.

Doordeweeks, in de avonden, doe ik veel leuke dingen! Er zijn namelijk vaak leuke feestjes in de stad! Verder ben ik weer fanatiek aan het hardlopen hier, en ik heb zelfs al een keer gebeachvolleybald! Tijdens de feestjes, maar ook tijdens de colleges, ontmoet ik veel leuke mensen van over heel de wereld. Dat is echt ontzettend gaaf! Het is heel bijzonder om met zoveel nationaliteiten op één plek te wonen. Maar er zijn hier ook veel Belgen. Mijn buurvrouw, en inmiddels vriendin (Louise), is toevallig ook een Vlaams meisje! Daarnaast heb ik hier Ine leren kennen, een heel lief en tof meisje waarmee ik ontzettend goed kan opschieten en waarmee ik ook heel veel samen onderneem. Met haar ben ik bijvoorbeeld de vrijdag na de eerste collegeweek naar een kunsttentoonstelling geweest in Marseille!
Met weer andere Zuiderburen (lees: Belgen) zijn Resi, Bob en ik in datzelfde weekend (op zaterdag en zondag) naar de stad Arles geweest! Dit was ontzettend gaaf! Dat weekend waren er namelijk traditionele feesten in de stad. Een soort Kapelse Dagen eigenlijk, maar dan toch net iets anders. Hier konden we niet genieten van Lee Towers, maar was het hoofdprogramma een stierengevecht in de oude arena midden in de stad. Ik ben bij dit 'spektakel' zelf niet geweest, want ik hoef niet te zien hoe een stier wordt afgeslacht. Wel hebben we gekeken naar het stierenrennen, waarbij jongens (lees: vooral jonge kinderen) achter opgejaagde stieren aanrennen, met als doel de horens aan te raken. Dit zou namelijk geluk brengen. Ik vond dit schouwspel indrukwekkend en bizar tegelijk. Toch ben ik blij het een keer meegemaakt te hebben. Na dit absurde evenement zijn we met z'n allen de stad ingegaan om een goed feestje te bouwen! En ik kan je vertellen: Dat is gelukt! Op elk plein was er wel wat te vieren, er was zelfs een kerk waar een feest aan de gang was. Uiteindelijk zijn we gegaan naar een soort van binnenhof, waar een geweldige sfeer hing. Dit kwam mede omdat de muziek 'de max' was (zo zouden de Belgen het zeggen) en omdat er prachtige verlichting was die de oude Middeleeuwse muren op het binnenplein nog mooier maakten dan ze al waren. Maar toen was het feest ineens over: donder, bliksem en regen die met bakken uit de lucht viel. Het sfeervolle plein werd ineens griezelig, de stad werd een spookstad. We raakten elkaar kwijt in de naar een schuilplaats zoekende mensenmassa. We konden elkaar niet meer bereiken, omdat veel telefoons (nee, pap en mam, niet die van mij dit keer) waren uitgevallen. Na een dik uur vonden we een deel van de groep weer terug in een openbaar toilet waar we helemaal doorweekt door de regen besloten liedjes te gaan zingen met een groep Franse jongens. Heel apart, maar onvergetelijk! Toen gingen we op zoek naar een taxi, die ons naar ons pittoreske vakantiepark kon brengen. (We sliepen namelijk in huisjes op een soort Center Parcs-vakantiepark.) Dit bleek echter nog niet zo makkelijk te zijn als we hadden gedacht. Iedereen wilde natuurlijk zo snel mogelijk naar huis, dus we hebben zeker nog een dik uur in de stromende regen op een taxi moeten wachten. Uiteindelijk is het gelukkig allemaal goed gekomen en is er niks ernstigs gebeurd. We kunnen er achteraf alleen maar om lachen en het heeft ons als groep alleen maar sterker gemaakt! De dag na deze regenbui zijn we met de groep de stad nog in geweest. De rest van de groep had behoefte aan een drankje op het terras, maar Resi en ik wilden nog wel wat meer van de stad gaan bekijken. Zo zijn we onder anderen naar het gekkenhuis geweest waar Vincent van Gogh heeft verbleven na het afsnijden van zijn oor. Zo was onze Aix-cursie naar Arles toch nog 'zalig' en 'plezant' (zoals de Belgen zeggen).

Ik zie trouwens dat ik best alweer veel heb getypt. Daarom zal ik dit blog even in tweeën knippen, zodat het niet een te lang verhaal wordt om in één keer te lezen.